Toen mijn moeder in september totaal onverwacht overleed, was ik als enig kind verantwoordelijk voor het organiseren van haar uitvaart. Ik wilde haar wensen respecteren: een uitvaart zonder poespas of veel aanwezigen, maar daarbij niet voorbij gaan aan ons eigen verdriet. Zij was een warm maar complex mens, gevormd door haar jeugd waarin ze het nodige had meegemaakt. Het maakte haar tot de vrouw die ze was. Ik vond het belangrijk dat mensen dit zouden begrijpen, want tijdens het leven wordt veel niet verteld. Daardoor is het soms moeilijk om te begrijpen waarom mensen zijn zoals ze zijn.
In overleg met de uitvaartverzorger hebben we gekozen voor een “spreker”, iemand die namens de familie haar levensverhaal vertelt. Al snel kwamen we uit bij Alko, die ik tot dat moment uitsluitend als horecaondernemer kende. Maar hij was bekend en dat voelde goed, dus Alko werd gebeld.
Hij heeft ons thuis bezocht zodat ik het verhaal van mijn moeder kon vertellen. In de emotionele wirwar aan informatie wist hij door gericht vragen in korte tijd de essentie uit de stortvloed aan woorden te halen. Vooraf wordt het verhaal niet gedeeld, dus tijdens de uitvaart hoorde ik het verhaal voor het eerst. Dat was spannend, maar tegelijk ook heel bijzonder. Ik kon het volledig loslaten, want het werd geregeld. Het eindresultaat was treffend en raakte bij de meeste aanwezigen een gevoelige snaar. Alko vertelde het verhaal precies met de toonzetting die paste bij haar levensverhaal. Scherp aan de randjes, want zo had het leven mijn moeder gevormd. Tegelijk echter ook zacht en kwetsbaar, want ook dat was mijn moeder.
Na afloop kreeg ik van familie en vrienden reacties over onderwerpen waar men nooit iets van had geweten. Op dat moment wist ik dat ik mijn doel had bereikt, want mensen vertrokken met een beter en meer volledig beeld als waarmee ze waren gekomen.
In alle verdriet die wij hadden en de praktische zaken die daar nog eens bijkomen, is het door de inzet van Alko gelukt om een afscheid te organiseren waar mijn moeder tevreden mee was geweest, maar dat tegelijkertijd ook voldoende troost bood aan ons verdriet.
Hartelijk dank daarvoor!
Met vriendelijke groet, Marjolein Thoma